Loes Stuij

Opgegroeid op de grens van Brabant en Zeeland, voel ik me Zeeuwse. De zee en wind; wandelen brengen rust in de kop. Het geeft me ruimte om te dwarrelen.

Zingen, dansimprovisatie of bezig zijn met theater brengen me in mijn lijf. Beide heb ik nodig om mijn creativiteit en plezier te laten stromen.

Duurzaamheid kreeg ik met de paplepel in gegoten.  Om niet moedeloos te worden, richt ik me op waar ik zelf invloed op heb. En zoek ik verbinding met mensen die er ook mee bezig zijn op die manier. Bijvoorbeeld de eetgroep die ontstaan is vanuit de Zelfoogst-tuin waar ik lid van ben.

Ik ben praktisch, heb een scherp oog voor wat ertoe doet. Een duidelijke visie op hoe ik wil werken en leven. Dat heeft me steeds geholpen mijn eigen keuzes te maken. Steeds te voelen wat bij me past.

Nu is dat de stap om als uitvaartbegeleider te gaan werken. Met extra aandacht voor duurzaamheid.  Bovendien wil ik graag al mijn ervaring uit de psychiatrie inzetten bij uitvaarten na zelfdoding.

Omdat ik nu geen directe collega’s meer heb, ben ik blij om via dit netwerk ervaringen te kunnen delen en elkaar te kunnen inspireren.